Mijn missie … in één zin?

Mensen in hun eigen kracht terug te brengen, door authentiek met elkaar omgaan weer tot een natuurlijke gewoonte te maken.

Je denkt nu mogelijk “De manier waarop ik met mensen omga … dat komt toch van mezelf uit? Dat is toch authentiek?” Ehm, jawel … maar toch ook niet. Laat me dat uitleggen. 

Onze ouders voedden ons op vanuit het referentiekader dat hun ouders hen meegaven.
Als jonge ouders in spe zelf hun gezin hebben gesticht gaan ze aan de slag met dat ongeschreven referentiekader, hun niet altijd bewuste herinneringen uit hun vroege jeugd, en hun wens dat ze ’het niet zo willen doen als onze ouders het deden’. 

Alle ouders doen hun best bij het zorgen voor en tevredenstellen van hun kindje. Omdat zoveel onduidelijk is, ontstaat een manier van met elkaar omgaan waarin ieder zoekt naar het beste voor de ander en zichzelf, en andersom. Of we willen of niet, daarin worden aannames gedaan. Omdat we bang zijn het niet goed te doen, toetsen we de aannames niet altijd. We kijken of de uitwerking goed is, gaan erop voort, of we passen deze aan. Ongewild ontstaan hierbij nieuwe aannames. Aanvankelijk delen jonge ouders hun ontdekkingen over hun ouderschap met elkaar. Er zullen echter kleine onzekerheden ontstaan die kunnen uitgroeien tot gevoelens van ongemak. Er zullen dingen zijn die nog wèl worden uitgepraat, naast de dingetjes waarmee je de ander toch maar niet wilt lastigvallen. Gevoelens van klein ongemak kunnen veranderen in ongeduld, dat kan uitmonden in ontevredenheid, of zelfs onvriendelijke bejegening van elkaar. Aldus is de manier van omgaan met elkaar voortdurend in beweging. Ook gebeurt het, dat het op scherpe wijze met elkaar omgaan, eventueel verzacht met humor, een nieuwe gewoonte wordt. Soms kun je daarvan een uiting zien als twee ouders elkaar in een voor iedereen toegankelijke omgeving op min of meer beladen wijze iets proberen duidelijk te maken.

Ondanks niet altijd even prettige gevoelens van onzekerheid en/of ongemak blijven we meestal doorgaan hierin onze weg te vinden. Omdat naast het bovenstaande nóg iets gaande is: in ons klinkt nog altijd de echo van de wijze waarop onze ouders met elkaar en met ons omgingen.
Aldus komt de omgangsvorm die we hebben met onze partner ons op een bepaalde manier bekend voor, en maakt die echo om die reden, hoe ongemakkelijk dat ook kan zijn, deel uit van onze comfortzone.

Lees meer hierover het hoofdstuk Werken met het IK, m.n. de vierde en vijfde alinea.

”Authentiek met elkaar omgaan tot een natuurlijke gewoonte maken” kunnen we o.a. bewerkstelligen door ”het Oorspronkelijke Zelf” te ont-dekken en te ontmoeten. Betekent dat dan dat we ons oorspronkelijke zelf kwijt zijn? Nee. Door de dingen die we in onze vroege jeugd gaandeweg meemaakten, hebben we ons authentieke ik langzaamaan moeten verbergen onder elkaar opvolgende overlevingsstrategieën. Tijdens de coaching-sessies kun je rekenen op veel aandacht voor jou bij het leren doorzien van die oude strategieën, waardoor ze op den duur hun werking verliezen – waarmee je je bevrijdt uit iets wat je op termijn zult leren herkennen als een vorm van onbewuste gevangenschap. Een gevolg daarvan zal zijn dat je oordelen die je hebt over jezelf zult kunnen omzetten in vóór jou werkende overtuigingen. Hierdoor kom je steeds meer in je eigen kracht te staan. Waardoor je steeds beter geaard zult zijn. Vanuit wie jij werkelijk bent kun je in contact zijn met wie dan ook, zonder uit balans te raken. Waardoor je zachter wordt. Meer zichtbaar zult zijn. Je zult je veel beter voelen, wat je merkbaar zult uitstralen. 

Was je hiernaar al een tijdje op zoek? Dan wil Karuna – coaching bij levensvragen er voor je zijn. Laten we aan de slag gaan. Hartelijk welkom!